Бу сезнең хәтер мәңгегә
Ел саен, декабрьдә, Әфганстанны үтеп, беренче Чечняга эләгүчеләр бергә җыела. Беренчеләре пенсия яшенә якынлаша, малайларның икенчеләре дәрәҗәле ир-атларга әверелгән инде. Аларны бер нәрсә берләштерә – сугыш... Ут капкан таулар, факеллар, бэтэрлар кебек янган тармаклар. Алар сугыштан исән-сау кайтсалар да, сугышта булган хәлләрне онытып булмый.
Введенка Бистәсендә, Әфган сугышында катнашкан сугышчылар истәлегенә куелган һәйкәл янында менә инде ничәнче тапкыр җыелалар. Сүз уңаенда, Введенка авылы үзәгендә чын хәрби ансамбль: Бөек Ватан сугышы елларында Ватанны Саклаучыларга һәйкәл, тыл хезмәтчәннәренә һәм әфганчыларга һәйкәл. Үзәктә исә чиркәү тора, анда балалар, һичшиксез, чәчәкләр салганнан соң килә. Һәм бу символик күренеш. Шәмнәрне кабызып, алар күз яшьләре белән, мәңгелеккә Әфган чакырылышындагы яшьтәшләрен искә алалар, аларның тавышларын ишетәләр, Ерак сугыш чорыннан кайткан кайтавазларын ишетәләр.